Canadagboek  Slot

Het is crisis bij de Canucks. De ploeg van coach Alain Vignault had vijf van de laatste zes wedstrijden verloren. Het scoren van meer dan twee doelpunten per wedstrijd is al de hele maand een probleem en het team moet steeds verder omhoog kijken op de ranglijst om een plekje in de play-offs te bemachtigen. Geen ideaal moment om de Detroit Red Wings te ontvangen, die juist acht wedstrijden op rij hadden gewonnen.

Dat weerhield 18.630 toeschouwers er niet van GM Place vol te laten stromen. Ze zagen een ploeg die bij vlagen helemaal werd weggespeeld, maar op wonderbaarlijke wijze in de wedstrijd bleef tot een shorthanded goal van Johan Franzen in de derde periode. Juist op het moment dat de Canucks eventjes de wedstrijd domineerden. Vancouver scoorde enkele minuten voor tijd nog een gelijkmaker, maar deze werd door de beroemdste scheidsrechter ter wereld, Bill McCreary, afgekeurd omdat Dominik Hasek zou zijn gehinderd. Een dappere beslissing in een woedend stadion.

Maar eigenlijk was dat allemaal van ondergeschikt belang. De wedstrijd bood vooral een blik op enkele van de beste spelers allertijden. Dominik Hasek dus bijvoorbeeld. De loopbaan van de Tsjechische grootheid leek over na zijn blessure vorig jaar bij Ottawa. Hij kwam in de wedstrijd met twee shutouts achter elkaar op zijn naam. Een heel gelukkige wedstrijd keepte hij overigens niet, maar een paar keer waren er toch voorbeelden van zijn genie te zien. Met een fitte Hasek in het doel, kan Detroit wel eens een belangrijke rol gaan spelen dit seizoen.

Dan is er nog Niklas Lidstrom. Waarschijnlijk op dit moment de beste verdediger ter wereld. Hij stond meer dan de helft van de wedstrijd op het ijs, stond altijd op de goede plek, stuurde zijn teamgenoten aan, kogelde de puck snoeihard op de lat en verzorgde de briljante pass die zijn landgenoot Zetterberg vrij baan gaf naar het doel voor de openingstreffer.

Het mooist was het echter om Chris Chelios in actie te zien. Hij is inmiddels 44 jaar en de oudste speler in de NHL. Het is hem niet aan te zien. Hij schaatst economisch, maar soepel. Als hem in de powerplay de puck wordt toegeschoven, duiken er standaard twee spelers voor in de hoop het te blokken, want zijn slapshot is nog altijd één van de meest gevreesde in de liga.

Hij straalt echter vooral persoonlijkheid uit. Geen wonder dat het publiek in Vancouver een hekel aan hem heeft. Als hij de puck aanraakte was er altijd wel een sectie in het stadion waar ‘boe' werd geroepen. Ze hebben hem te vaak beslissende goals zien scoren, te vaak hun sterspelers tegen de boarding zien plakken en te vaak na afloop van de wedstrijd rake uitspraken zien doen. Want in tegenstelling tot veel andere spelers, trapt Chelios in interviews niet louter open deuren in. Een kleurrijke speler, waarvan er veel te weinig zijn.

Na afloop was hij te gast in de studio van de lokale sportzender in Vancouver. Hij had zich niet geërgerd aan het publiek. ‘Ik vond het wat rustig vandaag. Maar da's ook logisch. Ik sta niet meer zoveel op het ijs als vroeger en niet altijd meer tegen jullie beste spelers. Ik heb wel een quizvraag voor de fans van de Canucks. Wie scoorde het laatste doelpunt in het Pacific Colosseum (oude stadion Canucks)? Chris Chelios', lachte hij. Om vervolgens uit te leggen dat hij nog geen plannen heeft om te stoppen. Geen wonder als je er nog zo veel lol in hebt.

Met de toeter die het einde van de wedstrijd aankondigde kwam ook een einde aan onze reis en daarmee een einde aan deze reeks dagboeken. Van de forse kou in Calgary, de aanrijding in Edmonton en de plensbuien in Vancouver. En natuurlijk tien heerlijke Canadese ijshockeywedstrijden. Het was een prima reis.

Ik heb bij lange na niet alles op kunnen schrijven wat me te binnen schoot. Ik had bijvoorbeeld nog verhalen aan Tim Horton en Patrick Coloumbe willen wijden. Wat er wel op papier kwam te staan, zal ook niet altijd even interessant zijn geweest, maar ik hoop dat er toch mensen zijn geweest die het met plezier hebben gelezen. Hopelijk volgend jaar een nieuwe editie.