Champions League IJshockey

De opzet in 2008-2009
Vanwege de korte voorbereidingstijd, en omdat dit eerste seizoen in feite als ‘pilot' fungeert voor toekomstige edities, doen slechts de zeven beste Europese competities mee. De IIHF heeft hiervoor een ranglijst opgesteld, gebaseerd op zowel de sterkte van de beste teams in elke nationale competitie, als de sterkte van elke afzonderlijke competitie.

Daarbij is rekening gehouden met onder andere onderlinge krachtsverschillen tussen teams, infrastructuur en economische stabiliteit. De sportieve criteria die hierin worden meegenomen zijn vooral de resultaten van de laatste drie jaar in de European Champions Cup (waar slechts de kampioenen van de zes beste Europese landen aan deelnamen) en de Continental Cup (waar ook regelmatig Nederlands succes in te noteren viel).

De beste vier landen op de IIHF Club Ranking mochten twee deelnemers afvaardigen. Dit zijn:

1. Rusland
a. Regerend winnaar van de European Champions Cup: Metallurg, uit Magnitogorsk
b. Regerend landskampioen: Salavat Yulayev, uit Ufa

2. Finland
a. Regerend landskampioen: Kärpät, uit Oulu
b. Verliezend play-off finalist: Blues, uit Espoo

3. Tsjechië
a. Regerend landskampioen: Slavia, uit Praag
b. De nummer één van de reguliere competitie: HC Mountfield, uit Ceske Budejovice

4. Zweden
a. Regerend landskampioen: HV71, uit Jönköping
b. De nummer één van de reguliere competitie: Linköpings HC, uit Linköping

De nummer vijf tot en met zeven op de ranglijst hebben elk één gegarandeerde deelnemer, en één deelnemer aan een kwalificatietoernooi dat midden september werd gehouden in Nürnberg.

5. Slowakije
a. Regerend landskampioen: Slovan, uit Bratislava
b. Kwalificatietoernooi voor de nummer één van de reguliere competitie: HC Kosice

6. Zwitserland
a. Regerend landskampioen: ZSC Lions, uit Zürich
b. Kwalificatietoernooi voor de nummer één van de reguliere competitie: SC Bern

7. Duitsland
a. Regerend landskampioen: Eisbären, uit Berlijn
b. Kwalificatietoernooi voor de nummer één van de reguliere competitie: Ice Tigers, uit Nürnberg

Het kwalificatietoernooi in Nürnberg werd gewonnen door SC Bern, dat Nürnberg (4-1) en Kosice (5-4) achter zich wist te houden.

De 12 resterende teams werden tijdens een loting in april verdeeld over vier poules van elk drie teams. Binnen die poule wordt tegen elke ploeg thuis en uit gespeeld. Alleen de vier groepswinnaars plaatsen zich voor de halve finales. Op deze manier kan elk team zich nog steeds voor 100% concentreren op de nationale competitie, daar de IIHF inziet dat dit voor veel teams, en vooral de supporters, een hoge prioriteit heeft.

Inmiddels zijn er al vier speeldagen geweest. Een korte samenvatting:

Groep A:
Eisbären Berlin - Kärpät Oulu 3-2
Kärpät Oulu - Metallurg Magnitogorsk 0-2
Metallurg Magnitogorsk - Eisbären Berlin 5-2
Kärpät Oulu - Eisbären Berlin 2-3 (na penalties)

De stand: 1. Magnitogorsk (6 uit 2) 2. Berlijn (5 uit 3) 3. Oulu (1 uit 3)

Groep B:
HV71 Jönköping - SC Bern 6-2
SC Bern - Espoo Blues 1-6
Espoo Blues - HV71 Jönköping 3-2
SC Bern - HV71 Jönköping 7-5

De stand: 1. Espoo (6 uit 2) 2. Jönköping (3 uit 3) 3. Bern (3 uit 3)

Groep C:
Salavat Yulayev Ufa - HC Ceske Budejovice 7-1
HC Ceske Budejovice - Slovan Bratislava 5-2
Slovan Bratislava - Salavat Yulayev Ufa 2-4
HC Ceske Budejovice - Salavat Yulayev Ufa 0-3

De stand: 1. Ufa (9 uit 3) 2. Ceske Budejovice (3 uit 3) 3. Bratislava (0 uit 2)
Salavat Yulayev Ufa is het eerste team dat zich al geplaatst heeft voor de halve finales.

Groep D:
Slavia Praag - Linköpings HC 4-2
Linköpings HC - ZSC Lions Zürich 2-7
ZSC Lions Zürich - Slavia Praag 4-5 (na penalties)
Linköpings HC - Slavia Praag 4-5

De stand: 1. Slavia Praag (8 uit 3) 2. Zürich (4 uit 2) 3. Linköping (0 uit 3)

De eerstvolgende speeldag is woensdag 19 November.

De halve finales, volgens het Europacup-systeem (1 x uit & 1 x thuis), staan gepland voor 10 december en 7 januari. De finale, eveneens gespeeld over een uit- en thuiswedstrijd, zal plaatsvinden op 21 en 28 januari.

De CHL versus zijn voorgangers
Er zijn een aantal belangrijke voorwaarden waaraan een Europese competitie moet voldoen wil zij succesvol zijn, namelijk prestige, kans op succes, persaandacht en het allerbelangrijkste: veel geld. In het verleden was deelname aan de Europacup (1965-1997) eerder een belasting dan een beloning voor het winnen van het kampioenschap. Reis- en verblijfkosten werden niet of amper vergoed, het prijzengeld was minimaal en de kans op succes was wellicht nog kleiner. Een team dat ver kwam moest het uiteindelijk opnemen tegen CSKA Moskou dat 19 keer won in 21 jaar.

Vaak werden wedstrijden ‘weggegeven' met reglementaire nederlagen tot gevolg (zoals Heerenveen, dat in 1978 van Tappara Tampere de overwinning cadeau kreeg zonder een minuut te spelen), of men speelde uit- en thuisduels op 1 locatie (zoals Tilburg, dat de halve finale in 1974 in een dubbele thuiswedstrijd van Tesla Pardubice verloor, en Heerenveen, dat in 1983 Tappara Tampere twee keer op bezoek kreeg).

In 1996 werd gestart met de European Hockey League (EHL) als opvolger van de oude Europacup. Hoge pretenties eindigden echter in een debacle. De clubeigenaren en sponsoren hadden zich verrekend in hun achterban. De supporters zaten niet te wachten op een seizoen met veel wedstrijden tegen voor hen dan nog onbekende (internet stond nog in de kinderschoenen) en dus weinig aansprekende buitenlandse clubs, zij zagen veel liever de lokale rivalen het tegen elkaar opnemen. Ook hier waren er teams die de EHL eerder als een last dan een uitdaging zagen. Met als gevolg dat de beste spelers rust kregen en de EHL, mede door een teveel aan geplande wedstrijden, een stille dood stierf. Het was teveel, te snel. De IIHF moest terug naar de tekentafel om een alternatief te bedenken.

Dat is er nu: de Champions Hockey League. Er is ruime aandacht van de pers, alle teams spelen in speciale, strakke uniformen waar alle reclame-uitingen van zijn verwijderd, de teams zijn aansprekend (en door internet nu ook bekender bij het grote publiek) en de prijzenpot is beter gevuld dan alle voorgaande edities tezamen. De 12 deelnemende teams van dit seizoen verdienen alleen al aan deelname zo'n € 300.000, wat alle bijkomende kosten aan reizen en verblijf ruimschoots compenseert. Iedere winstpartij levert € 50.000 euro op, en de vier groepswinnaars kunnen € 200.000 bijschrijven. De winnaar van de CHL wint nog een additionele € 1.000.000 en de mogelijkheid om voor de Victoria Cup te spelen tegen een NHL-team. Voor de verliezend finalist ligt er altijd nog € 500.000 klaar. De sponsoring hiervoor is voor zeven jaar vastgelegd, de voornaamste sponsor is het Russische Gazprom.

De Nederlandse kampioen die volgend jaar mag deelnemen aan de eerste kwalificatieronde kan sowieso al € 50.000 bijschrijven. Dan wordt een lange autorit naar Liepajas in Letland ineens een stuk aantrekkelijker, natuurlijk.

De fans zijn, net als de pers, in elk geval al enthousiast. Het merendeel van de hierboven genoemde wedstrijden werd gespeeld in uitverkochte stadions, en na 16 wedstrijden staat de teller al op ruim honderdduizend bezoekers. Ook de cleane look van de door Reebok ontworpen spelersuniformen, met alleen 1 groot clublogo, zonder enige vorm van reclame of naamsponsoren wordt erg gewaardeerd. Ook belangrijk is dat de meeste wedstrijden live worden uitgezonden in de landen van de deelnemende teams. Eurosport en Universal Sports zijn twee van de vele mediapartners waarmee al contracten zijn afgesloten.

De opzet in 2009-2010
Mits Nederland nog tot de beste 24 competities van Europa hoort na dit seizoen, zal de Nederlands kampioen volgen seizoen gaan deelnemen aan een eerste kwalificatieronde. De kampioenen van de nrs. 7 tot en met 24 van de IIHF Club Ranking worden dan opgedeeld in zes groepen van elk drie clubs. De zes groepswinnaars zullen in een tweede kwalificatieronde een uit- en thuiswedstrijd spelen tegen de runners-up van de competities van de beste zes landen van Europa. De zes winnaars van deze tweede ronde plaatsen zich voor de groepsfase van de CHL, samen met de zes kampioenen van de beste competities van Europa.

Nederlandse kansen in de CHL
Op veel Nederlands succes zal men de eerstkomende jaren niet hoeven te rekenen. Normaliter zal een eerste kwalificatieronde, waar men in theorie zou kunnen stuiten op de Duitse, Letse of Kazachstaanse kampioen, meteen het eindstation zijn. Mocht de Nederlands kampioen echter kunnen stunten en doorstoten naar de tweede ronde, dan zal men het moeten opnemen tegen de nummer twee van bijvoorbeeld Russische, Zweedse, Finse of Tsjechische makelij. Dat lijkt een enorm hoge berg om te beklimmen. Maar een uit- en thuiswedstrijd tegen bijvoorbeeld SC Bern, met het grootste Europese stadion, of Avangard Omsk, met Jaromir Jagr, zijn wel affiches waar de Nederlandse penningmeesters plezierige dromen van gaan krijgen.

Dit lijkt allemaal dagdromerij, maar wie had in 1992, toen de voetbalvariant van de Champions League begon, ooit durven dromen dat Anorthosis Famagusta, Bate Borisov en CFR Cluj zich zouden plaatsen voor het hoofdtoernooi? In sport, en zeker in ijshockey, is tenslotte niets onmogelijk.