Niet bij ijshockey. Voor een sportbestuurder is ijshockey één van de moeilijkste sporten om te huldigen. Ten eerste zijn het er bijna altijd een stuk of 30 en dan ook nog vaak keer 2 plus 4 scheidsrechters die waardering verdienen. Ten tweede is de huldiging op het ijs. U kent de eigenschap van ijs. Dat is spekglad. Soms is daar rekening mee gehouden en ligt er een matje. Ik heb al eens meegemaakt dat het gevaarlijker was om op het matje te gaan staan dan direct op het ijs. Bij iedere keer dat ik bewoog of iemand anders, bewoog het matje veel harder mee. Soms moet je een eind lopen voor de huldiging. Bij voorbeeld naar de plek midden op het ijs. Levensgevaarlijk. Je voelt dat het publiek hoopt dat je op je gezicht gaat. Als dat gebeurt is het bijna net zo spectaculair als de wedstrijd zelf en blijf je als bestuurder voor altijd in de herinnering van het publiek.
Ik heb ook al wel eens van die spijkers aangeboden gekregen, die je onder je schoenen kunt binden. Voor de grip. Maar dat is mijn eer te na. Ik ga nog liever onderuit, dan met dergelijke hulpstukken te lopen.

Laatst werd ik overvallen door een behoorlijke vorm van jaloezie op het gebied van huldigen. Ik zag een oude film op youtube van de koningin van Engeland. Zij schudde handen, reikte prijzen uit en ‘dropped the puck’. Midden op het ijs. Op een rode loper die zo groot, breed en vastgespijkerd was dat je het ijs bijna niet meer zag. Indrukwekkend. Ik ben dan wel niet de koning(in) maar hoop toch dat de organisatie van het OKT in Tilburg daar een voorbeeld aan neemt.

Alhoewel, een beetje spanning bij de prijsuitreiking heeft ook wel wat …


Jan Hopstaken
Voorzitter IJshockey Nederland