Diego Hofland:"Supertrots om voor Oranje te hebben gespeeld."

Diego Hofland stopt als ijshockeyer. Hij blikt terug en kijkt vooruit.
Hij had al een hele ijshockeycarrière achter de rug, voordat hij in 2019 definitief naar Nederland terugkeerde en de Tilburg Trappers kwam versterken. Daarvoor was hij korte tijd actief voor de Amstel Tijgers. Om vervolgens zijn verdere ijshockeyopleiding bij de jeugd van het Duitse Düsseldorfer EG (DEG) te krijgen. Daar zou hij tot grote hoogten reiken. Diego: "Ja, dan teken je als jonge gast een profcontract bij een DEL-team. Dan ga je in Düsseldorf spelen en trainen met al die grote namen. En dan de manier waarop ik werd opgevangen. De routiniers namen alle tijd om je te helpen. Ook na de gezamenlijke training hadden ze alle tijd voor je. Een bijzondere ervaring, die je nooit vergeet."

Groot nieuws was het in mei 2019 in Tilburg en Nederland dat Diego een handtekening had gezet onder een contract met het Oberligateam Tilburg Trappers. Een voor hem zeer aangename overstap van Duisburg naar Brabant, arriverend in een grote ijshockeyfamilie. Hij avanceerde tot een dragende speler van het Trappersteam. Hij betreurt het alleen dat hij met de Trappers geen Oberliga kampioen is geworden. Maar buiten dat was Tilburg een topstation. Hofland: "De accomodatie is supermooi. Menig Duits stadion loopt daar tien stappen op achter. En dan de sensatie als je in Tilburg het ijs op stapt. Bijna altijd voor een uitverkocht huis. Kippenvel krijg je daarvan. In de mooie jaren bij Trappers heb ik nog wel aanbiedingen gehad uit Duitsland, vanwege mijn Duitse paspoort. Maar ook van Nederlandse clubs. Maar ik wist altijd dat Tilburg mijn laatste station zou zijn. Ik voelde me in Tilburg altijd heel erg thuis. Trappers voelde als familie voor me."
Hij blikt nog even terug op de Halve Finale serie tegen EV Weiden. Diego: "Los van de doelpunten hebben we als Trappers heel goed gespeeld. We hebben sterk ijshockey laten zien. En dat tegen een club met een begroting vier of vijfmaal hoger dan de onze. En ze hebben natuurlijk een heel ervaren team. Ik heb nog met een paar samengespeeld, zoals met Kurt Davis, de veteraan verdediger van de Blue Devils Weiden, bij de DEG. Maar ondanks onze jonge team en als je even de score weglaat, dan hebben we eigenlijk wel heel sterk ijshockey laten zien. Daar kunnen de jongens trots op zijn. We hebben echt een geweldige reis gehad. En de Play-Off tijd vergeet je niet met die jongens."

Over zijn afzwaaien zei Diego: "Het speelde dit seizoen al in mijn hoofd dat stoppen. En naar het eind van het seizoen werd het voor mij steeds duidelijker dat het mijn laatste seizoen zou zijn. Ja, ik heb er veel met de familie over gehad. Het was geen makkelijke beslissing. Maar ja, ik word nu 34. Ik word niet jonger. Je hebt hier pijntjes. Qua fitness zou ik heus nog wel meekomen. En ik denk dat ik het team ergens nog wel zou kunnen helpen. Maar er is ook een tijd na het profijshockey. Zo wil ik een keer in de week met de Tilburg Legends gaan spelen. Voor nu is het mooi geweest."

Diego vervolgt: "Om op het hoogste niveau in Duitsland actief te kunnen moest ik een Duits paspoort hebben. Er kwamen wel aanvragen om mee te doen in Oranje. Toen destijds wilde ik wel heel graag, maar kon ik nooit. Ik had alleen een Duits paspoort. Ik had mijn Nederlandse paspoort moeten wegdoen. Ik vond het altijd wel jammer om niet voor mijn land te kunnen uitkomen. Toen kwam ik terug naar Nederland. Ik dacht: Tilburg wordt mijn laatste club. Hier ga ik stoppen. Ik moest echter wel eerst anderhalf seizoen in Tilburg spelen, voordat ik eindelijk mocht uitkomen voor het Nederlandse team. Door de pandemie kon ik niet in veel wedstrijden uitkomen, helaas. Maar die wedstrijden die ik wel voor Nederland mocht spelen, daar ben je natuurlijk super trots op. Ja, die ervaring om internationaal die wedstrijden te spelen en met de jongens zo op pad te gaan, dat vergeet je niet. Ik ben er trots op dat ik wedstrijden voor Nederland mocht spelen. Erbij zijn, voor je land te mogen uitkomen, dat is heel bijzonder. Prestaties die we als team hebben geleverd en ook je eigen prestaties, zoals in Tilburg het Olympisch Kwalificatie Toernooi en daar tot Man-of-the-Match te worden uitgeroepen tegen Georgië. Ik heb erover nagedacht om mee te gaan naar het WK in Litouwen. Maar het was een heftig seizoen. Ook de Play-Offs waren heftig. En al dat reizen en pijntjes. Ik wilde niet meegaan om mee te gaan. Je had me misschien dan niet op mijn beste gehad. Het is een keer tijd om de volgende garde een kans te geven. Hoe graag ik voor mijn land ook wilde uitkomen. Het is nu wel tijd voor de jonge garde om nu te wennen aan de snelheid; ja, je ziet het wat voor mannen daar op het ijs staan. Het is allemaal wat fysieker ook. Het is van belang dat de jonkies eraan gaan wennen."

Diego: "Bedankt supporters voor de ondersteuning al die jaren. Zonder supporters gaat het niet. Zoals je in Duitsland zegt, zij zijn 'der siebte Mann', de zevende man. Je hebt ze nodig. Als het even niet zo loopt als je wil of als je achterstaat. Dat je even de laatste push krijgt."

Diego: "Wie weet dat ik ooit wel terug het ijshockey in ga, bijvoorbeeld als trainer. Misschien denk ik er over een paar maanden of volgend jaar anders over. Wie weet, ik zeg nooit nooit. Het lijkt me in de toekomst wel leuk om iets met de jeugd te doen. Of in het algemeen het Nederlandse ijshockey groter te maken en op de kaart te zetten. Wie weet wat er op mijn pad komt. Vooral het Nederlandse ijshockey op de kaart te zetten, dat zou superleuk zijn."

Na een glansrijke carrière in Duitsland en Nederland, waarvan de basis werd gelegd in het westen van Oostenrijk bij de Dorbirner EC, kan ijshockeyminnend Nederland alleen maar hopen dat deze sympathieke sporter inderdaad zijn enthousiasme, kennis en kunde in gaat zetten om iets te betekenen voor de ontwikkeling en vooruitgang van het ijshockey in Nederland, nationaal - danwel in clubverband.