IJshockey Nederland Awards

Tijdens het WK B in 1979 verdedigden Gerry Gobel en John de Bruyn het Nederlandse doel. Beide keepers verkeerden in absolute topvorm en dwongen coach Hans Westberg hen per toerbeurt op te stellen. Gobel was tijdens de overwinningen op Japan, Zwitserland en Roemenië de sluitpost. In de wedstrijd tegen gastland Roemenië kwalificeerde Nederland zich voor de Olympische Winterspelen van Lake Placid. De Bruyn tekende voor de winst tegen Noorwegen, China en de DDR. Tegen de DDR betekende dat goud en promotie naar de A-poule. Gobel kwam in de periode 1970-1979 77 keer uit voor het nationale team en zijn clubijshockey speelde hij voor Tilburg Trappers. De Bruyn kwam in de periode 1977-1981 tot 51 interlands, hij speelde in Amsterdam.

Jack de Heer is de topscorer aller tijden van het nationale team. Met 114 doelpunten en 96 assists in 119 interlands stond hij al boven aan de lijst toen deze in 1988 voor de eerste keer is opgemaakt. Een positie, zo is de verwachting zo'n 20 jaar later, die hij nog wel geruime tijd zal vasthouden. Jack de Heer speelde in de jaren ’70 en begin jaren ’80 in Tilburg, Heerenveen, Arosa (Zwitserland) en wederom in Heerenveen.

Wil van Dommelen werd tijdens het WK C in Roemenië als eerste Nederlander uitgeroepen tot de beste verdediger van het toernooi. Van Dommelen speelde in de periode 1961-1971 53 keer voor Oranje. In de vaderlandse competitie kwam hij van begin jaren ’60 tot halverwege de jaren ’70 uit voor Hijs Hoky Den Haag, Den Bosch en Utrecht.

Frans (François Henri Louis) Henrichs werd in 1922 geboren in Surabaya, in het toenmalige Nederlands-Indië. Henrichs was zelf ijshockeykeeper. Vanaf het eind van de jaren ’30 tot het eind van de jaren ’40 speelde hij onder meer voor de Amsterdamse clubs A.Y.H.C. en IJsvogels. In 1949 begint Henrichs als sportjournalist bij De Telegraaf. Met een live verslag van de ijshockeywedstrijd om de West-Europacup tussen IJsvogels en Antwerp Ice Hockeyclub, maakt hij in datzelfde jaar zijn debuut als radioverslaggever. In 1954 volgt zijn overstap naar televisie. Bij de NTS en de latere NOS, was hij jarenlang de absolute nummer één voor motorsport, bobslee en ijshockey. Zijn karakteristieke commentaar bij WK- en Olympische ijshockeywedstrijden in de jaren ’70 en ’80 tussen Sovjets, Canadezen, Tsjechen en Zweden, is legendarisch. Ook was hij vanaf het midden van de jaren ’50 chef van de sportredactie van Het Utrechts Nieuwsblad.

Wim Kuit begon op 6-jarige leeftijd als ijshockeyer op de ijsbaan aan de Linneusstraat in Amsterdam. In 1961 was hij één van de oprichters van de ijshockeyclub Amstel Tijgers Amsterdam. Vanaf die tijd was Wim Kuit ook actief als scheidsrechter. Van halverwege de jaren ’60 tot 1997 was hij lid van de scheidsrechterscommissie van de NIJB. In die periode vervulde hij 15 jaar de functie van referee-in-chief. Wim Kuit is erelid van de NIJB.

De Bennie Tijnagel-Trofee is voor het grootste talent uit de BeNe-League. Deze award is voor het Nederlandse talent in de BeNe-League, die maximaal 22 jaar oud is op het einde van het seizoen. Hiermee is er een eerbetoon aan een legendarisch talent, Bennie Tijnagel, die in het seizoen 1979-1980 op 15 jarige leeftijd debuteerde in de eredivisie en werd meteen geroemd om zijn technische hoogstandjes. Tijnagel kwam 56 maal uit voor het Nationale Team en scoorde daarin 20 goals en 21 assists. Hij won in 1990 de Frans Henrichs Bokaal, de onderscheiding voor de Most Valuable Player in dat seizoen. Ben Tijnagel overleed in 2005 op 41-jarige leeftijd, maar blijft voor de Nederlandse IJshockey Bond het voorbeeld van ijshockeytalent.