John Griffith (69) overleden

Befaamd vanwege zijn enorme snor, geliefd vanwege zijn warme persoonlijkheid en populair vanwege zijn altijd tomeloze inzet. John Griffith begon als speler in Nederland in 1973-74 in Geleen en kwam daarna onder meer nog uit voor Geleen, Den Bosch, Groningen en Tilburg. Als coach was hij later onder meer actief in Tilburg, Rotterdam, Eindhoven en Amsterdam. Oud-teamgenoten, voormalige tegenstanders en jongens die onder hem hebben gespeeld zijn eensgezind in hun herinnering aan de in Canada overleden Griffith. ‘Het was een warme, vriendelijke man.’

De huidige teammanager van Tilburg Trappers, Guus Bakker, speelde in de jaren tachtig samen met Griffith. ‘Een heel rustige jongen op het ijs, een werkpaard. Hij viel niet op door spectaculaire acties, maar coaches konden hem overal inzetten. Hij speelde als verdediger en als aanvaller en maakte er overal het beste van. Als de coach hem had gevraagd in het doel te gaan staan, had hij het waarschijnlijk ook gedaan’, aldus Bakker.

In die tijd was Griffith al aardig op leeftijd, maar de geboren Canadees was al die jaren nog topfit. Bakker: ‘Hij was altijd erg goed ook met de jeugd. Fungeerde voor hun als een soort vaderfiguur. Een paar jaar geleden was hij nog op de reünie rond 75 jaar Trappers. Hij speelde nog probleemloos mee in de wedstrijd. Ik heb écht alleen maar goede herinneringen aan hem.’ Volgens de website over de Tilburgse ijshockeygeschiedenis speelde Griffith in totaal 236 wedstrijden voor Trappers, waarin hij 57 goals en 102 assists voor zijn rekening nam.

Griffith had zelf ook goede herinneringen aan Tilburg, specifiek aan de oude Pellikaanhal, zo liet hij rond de reünie optekenen in Brabants Dagblad. ‘Dat was voor mij synoniem voor Tilburg Trappers. Vanaf de dag dat ik uit Tilburg ben vertrokken, heb ik die baan gemist. De mensen, de sfeer, het interieur. Dat vind je nergens anders op de wereld. Alle ijsbanen zijn tegenwoordig zo zakelijk. De Pellikaanhal had een kantine die je nu nergens meer ziet. Daar kon eigenlijk alles. Als we bleven zitten om te kaarten of te drinken, bleef de kantine open. Zo lang we wilden. Daar heb ik fijne dagen gehad.’

Griffith speelde begin jaren zeventig in Geleen en werd al snel een graag geziene gast in heel Nederland. In 1976 werd hij ijshockey-Nederlander. Oud-international Nico van Galen Last herinnert zich hem ook nog maar al te goed. ‘Een fantastische teamspeler. Een Canadees die de Nederlandse taal beheerste. Heeft bij vele teams gespeeld, Tilburg, Geleen en Den Bosch onder meer. Met zijn enorme snor was hij geliefd bij de jeugd, die hij ook trainde en coachte. Het was iemand die altijd voorop ging in de strijd. Maar uiterst sportief en geliefd. Nederland was zijn tweede land.’

Recordinternational Ron Berteling heeft zowel met als tegen en onder Griffith gespeeld. Ook hij herinnert zich de overledene vooral als een aardige, vriendelijke man. ‘Hij had altijd tijd voor je. Dat herinner ik me nog goed. Zijn deur stond altijd open. Dat was hem ten voeten uit. Een échte peoples manager. Voor zijn tijd was het een erg goede speler, met een heel eigen schaatsstijl. Het was een échte gentleman, ook op het ijs.’

John Versteeg koestert louter goede herinneringen aan Griffith. ‘Ik heb John als coach gehad in Rotterdam. Een hele warme, lieve man die ons veel leerde over hoe je je moest gedragen als ijshockeyer. Zowel op het ijs, in de kleedkamer als daarbuiten. Hij was echt een fijn mens en een fijne coach om mee te werken. Hij had respect voor iedereen.’

Versteeg speelde aan het begin van zijn loopbaan ook nog tegen Griffith, toen deze in Den Bosch actief was. ‘Hij speelde toen met onder meer Dave Livingston en Rob Serviss. Wat me toen al opviel was zijn grote spelvreugde, zijn passie voor de sport en het plezier dat hij toen uitstraalde. Dat ben ik nooit vergeten van hem.’

Bij Amsterdam keert hij ruim een decennium geleden nog even terug als onderdeel van een coaching-duo met zijn landgenoot Francois Lacombe. Midden jaren negentig is hij bovendien nog een jaartje de assistent van Doug Mason in Tilburg. Ook zonder functie in het ijshockey keerde Griffith steeds weer terug naar Nederland om daar zijn talloze vrienden en kennissen te vinden.

Griffith overleed in Toronto, waar hij actief was rond jeugdijshockey en als familieman genoot van zijn kinderen en kleinkinderen.

Foto: Facebook