Oranje werd in Klagenfurt vijfde in een poule van zes teams. Wederom geen historische promotie naar het hoogste niveau dus, maar de zege op hekkensluiter Zuid-Korea (1-3) bood wel perspectief. Net als de laatste twee duels, die beide pas in overtime verloren gingen. Vrijdag was de latere kampioen Noorwegen met 0-1 te sterk, een etmaal later trok gastland Oostenrijk nipt aan het langste eind (6-5).

,Een sterk slot”, concludeerde Esther de Jong zondagmiddag, kort voordat ze in het vliegtuig terug naar huis stapte. De 22-jarige Heerenveense had net als de andere drie Friezinnen in de selectie (Hilde Huisman, Roos Karst en Arwen ten Cate) hogere verwachtingen van het WK dan bij de vorige editie. ,,Maar we zijn tenminste niet gedegradeerd.” Daardoor mag het Nederlandse team volgend seizoen op herhaling.

De Jong hoopt het dan weer net zo goed te doen als acht maanden geleden. Toen steeg de ploeg van bondscoach Marco Kronenburg boven zichzelf uit. Om goud te pakken volstond winst op thuisfavoriet China in de laatste wedstrijd, voor zilver en promotie was een gelijkspel in de reguliere speeltijd genoeg.

Het werd uiteindelijk een nederlaag (1-2). De herinnering aan dat verlies – Nederland nam te veel risico en vergooide zo plek twee in de poule – doet nog altijd pijn. ,,Maar we hebben daar wel laten zien dat we geen underdog meer zijn”, aldus De Jong. ,,Andere landen houden nu serieus rekening met ons.”

Dat de titelstrijd in Klagenfurt niet het gehoopte sportieve succes bracht heeft meerdere oorzaken, denkt ploeggenoot Huisman. De verdedigster, ook afkomstig uit Heerenveen, wijst op het feit dat veel teams bij het vorige WK speelsters misten, vanwege de ongebruikelijke plek op de kalender. ,,Nu lag het niveau hoger.”

Tegelijkertijd sneed Nederland zich lelijk in de vingers door opnieuw slecht te beginnen, met zeperds tegen Frankrijk (1-5) en Hongarije (2-0). Doodzonde, vindt Huisman. ,,Want als we toen net zo hadden gespeeld als later tegen Noorwegen en Oostenrijk, dan heb je ook in zulke wedstrijden kansen. Daar ben ik van overtuigd.”

Volgens De Jong was de sfeer in het Nederlandse kamp eveneens anders dan in China. ,,Als je zover weg bent, trek je door de slechte verbinding met het thuisfront automatisch meer met elkaar op en ontstaat er misschien sneller een hecht team.”

Nu het seizoen voorbij is, is ze vooral toe aan rust. ,,Omdat het WK vorig jaar pas in augustus was, hebben we een groot deel van de zomer doorgetraind.” Vervolgens moest er gepresteerd worden met het nationale team en kort daarna begon de competitie in Zweden alweer.

Het was eerst nog maar de vraag of De Jong haar ijshockeycarrière wel in het Scandinavische land zou vervolgen. Ze speelde en woonde er sinds 2020 ruim drie jaar. ,,Maar vorige zomer ben ik teruggegaan naar Nederland.” De aanvalster sloot zich aan bij Amsterdam.

Het bleek een mismatch, waardoor de wegen al snel weer scheidden. ,,En toen ik aangaf toch terug naar Zweden te willen, had mijn oude club Södertälje HC het team al rond.” Gelukkig was er ruim 200 kilometer noordelijker nog wel plek bij Falu IF, dat op het tweede niveau acteert. ,,En eigenlijk is het daarna hartstikke goed gegaan. We hebben de play-offs gehaald en daarin van de latere winnaar verloren.”

Huisman (27) wilde aanvankelijk na het WK een punt achter haar loopbaan zetten, maar kwam daar later op terug. Zodoende is ze ook volgend seizoen nog met Neuberg Highlanders in de Oostenrijkse competitie te bewonderen en beschikbaar voor Oranje. ,,Daarna kijken we wel verder.”

Het WK in Klagenfurt voelde als een thuiswedstrijd voor Huisman, die in Mürzzuschlag-Steiermark in het oosten van het land woont. ,,Dik twee uurtjes rijden en je bent er. De meeste Oostenrijkse speelsters tegen wie we zaterdag speelden, ken ik. Dat maakt het extra leuk. Er zaten ook veel bekenden op de tribune.”

Zij zagen Nederland terugkomen van een 5-3 achterstand, maar uiteindelijk wel verliezen. Balen, vindt Huisman. ,,Toch kijken we met opgeheven hoofd terug.” Maandag begint het ‘normale leven’ weer. Werken op de administratie van het schoorsteenveegbedrijf van de teammanager. ,,En tennisles geven. Ik doe dat gemiddeld 20 tot 25 uur per week.”

Een mooie manier om, naast de eigen trainingen, in beweging te blijven nu het seizoen stil ligt. ,,Maar als we straks in augustus, september weer beginnen ga ik liever ijshockeyen. Dat blijft het leukste.”