Nederlanders in het Buitenland: Kayleigh Hamers

Ondanks haar jonge leeftijd is Hamers al een gevestigde naam in het Nederlandse vrouwenijshockey. Op 15-jarige leeftijd maakte zij haar debuut op een WK voor het Nederlandse team. In het Franse Straatsburg speelde Hamers een ijzersterk toernooi en greep Oranje een zilveren medaille. In de zomer van 2015 vertrok Hamers samen met Julie Zwarthoed naar Stockholm om op het hoogste niveau in Zweden te gaan spelen bij SDE. In het eerste seizoen speelde zij ook samen met international Zoë Barbier en een seizoen later met Mieneke de Jong. Inmiddels spelen alleen Zwarthoed en Hamers nog bij SDE.

Ik wil op het hoogst haalbare niveau spelen en Zweden heeft de beste vrouwencompetitie van Europa. Alle clubs hebben gemiddeld zeven imports wat het niveau nog extra omhoog brengt. Vorig seizoen speelde ik bijvoorbeeld tegen een speelster van het Canadese team.

In Zweden eten ze twee keer per dag warm eten. Dat was wel even wennen. Alle communicatie is in het Engels. Ik kan inmiddels goed verstaan wat men zegt als men Zweeds praat maar zelf deze taal praten is lastig. Verder zijn de dagen in de winter kort en in de zomer langer dan in Nederland.

Ik denk dat ze hier in Zweden meer off-ice doen. We hebben elke dag voor of na de training nog één uur off- ice training. Verder trainen we bijna elke dag terwijl dat in Nederland maar twee of drie keer per week is. Ook spelen we hier twee wedstrijden per weekend.

Naar de verst gelegen club gaan we met het vliegtuig (900 km vanuit Stockholm) maar meestal gaan we met de bus. In de bus is iedereen vooral op zichzelf, ze kijken een film op de laptop, luisteren muziek, studeren of slapen.

Voorlopig wil ik nog een aantal jaar in het buitenland blijven spelen als dat mogelijk is. In Nederland zal ik echter ook weer moeten wennen om fysiek ijshockey tegen de jongens te spelen. Maar ik sluit niets uit.

Ja, ik was net met mijn studie Sport en Bewegen begonnen toen ik deze mogelijkheid kreeg. Verder ben je toch wel ver van huis, familie en vrienden. Het blijft altijd een gok maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.

Zeker doen! Het is echt een ervaring die ik nooit had willen missen. Ik heb er veel van geleerd, ook op andere vlakken dan alleen ijshockey. Het is natuurlijk wel makkelijker om deze keuze te maken als je nog jong bent.