NHL UK: Winst voor Kings

In de volle O2 Dome beleefde de NHL zijn eerste competitiewedstrijd op Europees grondgebied. Duizenden ijshockeyfans overspoelden de Londense arena, die het best omschreven kan worden als een ijshockeyveld met daaromheen een kruising van een winkelcentrum en een promenade. De wedstrijd tussen Anaheim en Los Angeles kon qua niveau niet voldoen aan de hoge verwachtingen. Vooral Anaheim als regerend kampioen viel erg tegen. Overigens niet vreemd aangezien sterren zoals Jean-Sebastien Giguere, Scott Niedermayer, Teemu Selanne en Samuel Pahlsson niet van de partij waren.

De vervanger van Giguere, de Rus Ilya Bryzgalov maakte mede door het aantal weggegeven rebounds geen beste indruk in Londen. Anaheim begon redelijk aan de partij dankzij Ryan Getzlaf die met twee knappe acties de goalie van Los Angeles aan het werk kreeg. Coach Mark Crawford passeerde Jason LaBarbera en gaf rookie Jonathan Bernier de verrassende start. De 19-jarige goalie greep deze kans met beide handen en speelde een puike partij. Crawford roemde na afloop Bernier: ‘Twee factoren waren belangrijk voor onze zege. Onze powerplay en het optreden van Bernier. Niemand had dit kunnen en mogen verwachten van een 19-jarige. Hij speelde uitstekend en ziet er op deze jonge leeftijd al uit als een solide sluitpost.'

De sfeer in de hal was uitstekend. De mensen vermaakten zich met het getoonde spel en de fantastische Amerikaanse show op en rondom het ijs. De muzikale omlijsting, de vele spelletjes en Bailey, de geniale mascotte van Los Angeles, waren allemaal meegekomen vanuit de Verenigde Staten. Ondanks een meerderheid van Anaheim fans, veerde het publiek na acht minuten op. Met twee spelers meer op het ijs grepen de Kings de leiding. Mike Cammalleri verlengde een schot van de ijzersterke Lubomir Visnovsky.

Halverwege de tweede periode verdubbelde LA met hun tweede powerplaygoal van de avond de voorsprong. Bryzgalov kreeg een afstandsschot van Anze Kopitar niet onder controle en de puck verdween via de stick van Rob Blake in het net. De goals werden met veel gejuich door het publiek ontvangen maar opmerkelijk genoeg leverden potentiële vechtpartijen veel meer lawaai op in het hypermoderne stadion. De manier waarop de NHL omgaat met dit aspect van ijshockey en het enthousiasme dat daarmee wordt bereikt bij het publiek zou een eye-opener moeten zijn voor het Europese ijshockey.

Vroeg in de derde periode leek Los Angeles de wedstrijd op slot te gooien. Mike Cammalleri benutte zijn tweede powerplaygoal van de avond door alert te reageren op een afstandsschot van Tom Preissing. Anaheim leek gewillig afgevoerd te worden naar de slachtbank totdat Bobby Ryan zijn allereerste goal in de NHL noteerde. Traditiegetrouw kreeg de piepjonge Ryan de puck keurig in zijn handen gedrukt door Francois Beauchemin die razendsnel de puck uit het net raapte voor zijn teamgenoot.

De goal leidde tot een heus slotoffensief voor Anaheim. Tot goals zou dit offensief niet meer lijden, maar de Ducks kregen nog behoorlijke kansen. Michal Handzus zou in de laatste minuut de wedstrijd definitief beslissen door de puck in het lege doel van Anaheim te schuiven.

IJshockey.com peilde na afloop de stemming in beide kleedkamers. Het lied van Herman Brood en Doe Maar is nog steeds actueel. De winnende ploeg zag de kleedkamer uitpuilen met aanwezige pers terwijl de kleedkamer van Anaheim angstig leeg bleef. Als je wint heb je vrienden, en als je niet wint ben je zo ook gauw weer kwijt. Anaheim forward Corey Perry bleek positief over de toekomst: ‘Hun powerplay liep vanavond als een trein. Dat kan altijd gebeuren maar gebaseerd onze laatste tien minuten, zie ik de wedstrijd van morgen met veel vertrouwen tegemoet.' Over het ontbreken van zijn mede-uitblinkers van de laatste playoffs was Perry duidelijk: ‘Het is heel simpel. Deze gasten doen dit weekend niet mee en meer moet je er niet over zeggen. Natuurlijk zijn die jongens een gemis maar we moeten het simpelweg doen met de twintig schaatsers die er wel zijn.'

De winnende coach Mark Crawford was zichtbaar tevreden, zelfs met de vertraging die de wedstrijd opliep door een aantal defecte lampen: ‘Vreemd genoeg ben ik ervan overtuigd dat het probleem met het licht ons heeft geholpen. Mijn spelers leken bij de terugkeer op het ijs veel geconcentreerder dan voorheen. Ik was het meest tevreden over onze penalty killing. Vorig jaar was dat onze grootste tekortkomingen en vanavond ging het een stuk beter.' Over het spelen in London had Crawford een humoristische mening: ‘Uiteraard is het spelen aan de andere kant van de oceaan wel een aparte gebeurtenis. De mix van allerlei shirts op de tribunes gaven je de bevestiging hiervan. De vele Slowaakse shirts vielen mij het meeste op maar die verdwenen ook veelvuldig richting het bier.'

In zijn kleedkamer waren niets dan blije gezichten te herkennen. De Russische steraanvaller Alexander Frolov temperde de euforie: ‘Dit is maar een van de vele wedstrijden. Hoewel ik blij ben met onze prestatie moeten we niet te vroeg juichen. De overwinning geeft wel aan dat we ons dit seizoen kunnen met topteams zoals Anaheim.' De 25-jarige Rus glimlachte bij de vraag of een NHL-premiere in Moskou soms tot de mogelijkheden behoort: ‘Als ik het voor het zeggen had, dan was dat zo geregeld. Helaas heb ik dat niet maar ik moet toegeven dat ik het een geweldige belevenis zou vinden. De eerste wedstrijd is altijd al speciaal, dit keer werd dat extra versterkt door de geweldige locatie in Londen. Het is even wennen om hier te spelen maar het aanpassen gaat snel.'

Terug in de kleedkamer van Anaheim, werd de stilte verbroken door de vele journalisten om Chris Pronger. De ervaren verdediger was unaniem de minst populaire speler op het ijs mede door zijn grove fout voorafgaande aan het derde doelpunt en een smerige overtreding op een aanvaller van LA. In de andere hoek aten zijn ploeggenoten met hangende schouders de pizzadozen leeg. Jongeling Bobby Ryan was echter een van de weinige Ducks met een glimlach: ‘Het is een vreemd gevoel. Mijn eerste goal in de NHL en zien dat je ploeg verliest met 4-1. De teleurstelling overheerst maar deze wedstrijd in Londen zal altijd speciaal blijven voor me. Ik voelde me trouwens al snel thuis op het ijs. Het publiek was fantastisch en minstens zo goed als thuis in Amerika.'

Rob Niedermayer zat duidelijk niet lekker in zijn vel en gaf zittend met gebogen schouders een niet al te positieve analyse: ‘We hebben gewoon niet gebracht wat we moeten brengen. Dat kunnen die laatste tien minuten ook niet verbergen. Vooral onze powerplay leek nergens op, daar moeten we nog veel aan verbeteren.' Genietend van een stuk Engelse pizza verdween Niedermayer richting de bus.