Stakingsdreiging in NHL

Het draait allemaal om het aflopen van de collective bargaining agreement, de cao van ijshockeyers in de NHL, die na afloop van het komende seizoen afloopt. Dit is een vuistdik boekwerk waarin tot in detail de rechten en plichten van clubs en spelers zijn geregeld.De huidige overeenkomst werd enkele jaren geleden pas gesloten nadat een half seizoen verloren was gegaan. Die overeenkomst is volgens veel experts verantwoordelijk voor een verveelvuldiging van de salarissen in de NHL, waar inmiddels het minimumloon in de miljoenen loopt.De salarissen in de NHL zijn inmiddels aangekomen op het niveau van die van basketbal en American Football. Die eerste sport kan het echter af met veel minder spelers in de selectie, terwijl beide sporten over televisiecontracten beschikken die een veelvoud opbrengen van het mini-contract dat de NHL heeft met de Amerikaanse televisie.Als gevolg hiervan zijn de ticketprijzen in de NHL de afgelopen jaren tot torenhoge hoogte gestegen en zou het grootste deel van de clubs in de NHL licht tot zwaar verliesgevend zijn. Bronnen melden dat eigenlijk alleen Toronto, Detroit, Philadelphia en Boston zwarte cijfers schrijven. Clubs als Ottawa en Buffalo waren zelfs dicht bij een bankroet. Volgens de clubs in de NHL moet het roer dan ook drastisch om.Volgens de spelersvakbond is dat echter allemaal vooral show. Als de clubs het geld niet hadden om de salarisverhogingen te betalen, zou er niet gevochten worden om de sterren in de NHL, zodra ze de leeftijd van 31 bereiken zodat ze zelf hun volgende club kunnen kiezen. De verliezen zijn vooral boekhoudkundige trucjes die erop zijn gericht de overheid en de spelers geld uit de zak te kloppen.Daarbij wijzen ze er vooral op dat de meeste clubs ook eigenaar zijn van hun eigen stadion. Door veel inkomsten op het stadion te boeken en veel uitgaven via de club, komt het team erg makkelijk in de rode cijfers terecht. Zij eisen dan ook uitgebreid inzage in de boeken.De spelersvakbond ziet vooralsnog geen enkele reden om in te stemmen met een aantal voorstellen van de eigenaren, zoals een salary cap (maximale besteding aan salaris voor alle clubs). Gevolg is dat beide partijen op een ware strijd lijkt uit te lopen. Verschil met normale arbeidsconflicten in andere sectoren is echter dat het hier niet de vorm zal aannemen van een staking, maar van een lock out. Met andere woorden, de werkgevers sluiten de deuren voor de werknemers. Zowel clubs als spelers hebben een flinke oorlogskas verzameld om een langdurig arbeidsconflict te kunnen uitvechten.Dat is slecht nieuws voor ijshockeyliefhebbers in Noord-Amerika. Voor Europese fans kan het echter een leuk voordeel opleveren. Tijdens de vorige staking nam superster Wayne Gretzky een selectie NHL-sterren mee op toer door Europa. Ook tekenden veel spelers een tijdelijk contract bij Europese clubs om hun vorm en conditie op orde te brengen.Een interessante extra ontwikkeling is dat juist in het jaar dat de NHL mogelijk niet speelt, de rivaliserende liga World Hockey Association opnieuw wordt opgericht. Onder leiding van Bobby Hull belooft deze liga opwindender ijshockey en een plek waar spelers terecht kunnen die om welke reden dan ook niet meer in de NHL spelen.Voor fans van NHL-teams blijft het echter zaak om dit seizoen extra te genieten van wat de Noordamerikaanse liga te bieden heeft. Het kon weleens zo zijn dat het voorlopig de laatste keer is.