Zo’n WK heeft vele kanten en veel uitdagingen. Organisatorisch is het altijd een uitdaging. Hoe hoger het niveau, hoe hoger de eisen voor de organisatie. Variërend van eisen aan de veiligheid, de arena tot aan die van de kwaliteit van de tv beelden. Sponsoren en de IIHF stellen hoge eisen voor de bedragen die ze betalen. Een WK is ook een feest. Voor de supporters, voor de sport en de organiserende stad, als ik de burgemeester van Vilnius mag geloven.

Als zichtbare vertegenwoordiger van IJshockey Nederland, in pak met stropdas, spreek ik veel mensen. Mensen van alle deelnemende landen met verschillende rollen en taken. Van speler tot bestuurder en van staflid tot supporter. Dan gaat het natuurlijk over ijshockey en over het land waar ze vandaan komen en over Nederland. In die gesprekken overheerst één gevoel: trots. En dat is een gevoel dat ik met hen deel. Ik ben trots op de mannen die hier zijn. Trots op hun rol voor het Nederlands ijshockey. Die vele malen groter is dan hun eigen belang. Zij zijn samen met de vrouwen, het gezicht van onze sport. Fijn dat ze dat snappen. Zulke mannen en vrouwen hebben we voor onze sport hard nodig. Daar ben ik ze dankbaar voor en zij maken me enorm trots!