U16 Noorwegen: deel 2

Hockey Development Camp Kongsberg (Dag 2 t/m 4)Gisteren konden we al uit Kongsberg berichten dat het hockeyteam U16, begeleiding en referees veilig waren aangekomen in Noorwegen. En toen begon het. Want je bent 15 jaar, opeens sta je daar met je team in Noorwegen om deel te nemen aan een Hockey Development Camp van de I.I.H.F. EĂ©n van de dingen die je hier gaat leren is om samen te werken met anderen, respect te hebben voor anderen en dus wordt je opeens ingedeeld in een team met Noren, Duitsers, Britten en Nederlanders. De meeste jongens krijgen ook nog eens een buitenlandse teammanager en coach toebedeeld. Bovendien slaap je in de jeugdherberg met buitenlandse jongens op Ă©Ă©n kamer en zie je je eigen vrienden en teammaten alleen nog maar overdag of bij het eten. Voor de scheidsrechters geldt eigenlijk hetzelfde. Twee Nederlanders, twee Britten, twee Duitsers en vier Noren vormen Ă©Ă©n groep die onder leiding van de Finse oud-scheidsrechter Seppo Raimonen een zwaar opleidingsprogramma tegemoet gaat. Bovendien zijn de scheidsrechters verantwoordelijk voor de hele gang van zaken rond de wedstrijden. Niet alleen als scheidsrechter en linesman, maar ook als speaker, official scorer, penalty timekeeper etc. Zij slapen niet in de jeugdherberg, maar verblijven samen in een hotel in de binnenstad van Kongsberg.Natuurlijk wordt op de eerste dag veel aandacht besteed aan de kennismaking met de andere spelers, scheidsrechters, coaches, instructeurs etc. In classroom sessions stellen de jongens zich aan elkaar en hun tijdelijke coaches voor. Want naast ijshockey wordt er veel aandacht besteed aan de mens achter de speler. De slogans Partnership for Progress en Fairplay en Respect zijn geen loze kreten, maar worden echt gepromoot.Voor de website van het kamp vroeg ik vandaag vier jongens van team turquoise, dat onder Nederlands management staat, naar hun ervaringen. Het kamp in Kongsberg is nu bezig aan de vierde dag. Het is dus hoog tijd alles eens te evalueren met vier spelers van het turqoise team: Pal Dahlen uit Noorwegen, James Robinson uit het Verenigd Koninkrijk, Frank Mauer uit Duitsland en Diederick Hagemeijer uit Nederland.Natuurlijk zijn ze er allemaal trots op dat ze geselecteerd zijn om naar dit kamp te gaan, maar wat was hun verwachting van het kamp voordat ze hier kwamen?James: ÂIk verwachtte dat er hard gewerkt moest worden, dat het opwindend zou zijn nieuwe vrienden te ontmoeten en ik vond het ook een uitdagingÂ.Diederick: ÂIk had ook wel verwacht dat het hard werken zou worden, dat er veel getraind zou worden en dat er ook veel buiten het ijs op het programma zou staanÂ.Pal: ÂIk dacht samen te kunnen spelen met spelers van hoog niveau, scheidsrechters van hoog niveau, goede, zware trainingen en weinig slaapÂ.Frank: ÂHard werken, maar ook veel plezier. En ik keek er naar uit om andere jongens te ontmoeten en nieuwe vrienden te kunnen makenÂ.Maar wat zijn hun ervaringen tot nu toe?James vindt het erg goed allemaal, de trainingen zijn fijn, de andere spelers zijn erg goed en het is gemakkelijk om nieuwe vrienden te maken. Diederick is het daar mee eens, het is plezierig hier te zijn, de andere jongens zijn goed en het is eenvoudig nieuwe vrienden te maken omdat iedereen goed Engels spreekt. Pal vindt vooral de wedstrijden goed en de trainingen zijn plezierig. Ook Frank heeft plezier in de trainingen en met de andere jongens in het team.De slogans van het kamp zijn: Partnership for Progress en Fair play and Respect. Wat betekent dat voor hen?James: ÂIk denk dat het betekent dat je nieuwe dingen leert van andere spelers en coaches, dat je je vaardigheden goed gebruikt en dat je respect toont voor mensen uit andere landenÂ. Diederick voegt er aan toe dat je eerlijk speelt zonder onnodige overtredingen te maken. Pal vindt dat het ook betekent dan je niets alleen kunt doen: ÂJe hebt anderen nodig om te spelen. Als je respect voor anderen hebt zullen ze ook respect voor jou hebbenÂ. Frank is het met de anderen eens maar denkt ook dat het belangrijk is nieuwe vrienden te maken: ÂVan hen kun je andere ideeĂ«n leren die je thuis weer kunt gebruikenÂ.De jongens zijn gewend in hun eigen team te spelen, met hun eigen teammaten en coaches. In dit kamp spelen ze met jongens uit andere landen in Ă©Ă©n team en de meeste worden gecoached door buitenlandse coaches. Hoe vinden ze dat? James vindt het een briljant idee. Diederick geeft toe dat hij het eerst moeilijk vond, maar hij vindt het nu een goede zaak. Pal vindt het opwindend, je leert nieuwe oefeningen, nieuwe technieken en nieuwe moves die je thuis kunt gebruiken. Frank ziet het als een nieuwe ervaring en heeft totaal geen moeite nieuwe vrienden te maken.Het turquoise team is onder Nederlands management. Diederick hoefde daarom niet aan een nieuwe coach te wennen. Hans Marcelis is ook zijn clubcoach en daarom had hij wel leuk gevonden een buitenlandse coach te hebben, maar hij vindt Hans aardig en de trainingen zijn goed.James vindt het schitterend: ÂHet is erg goed, het is leuk een buitenlandse coach te hebben. Je leert veel nieuwe dingenÂ.Pal moest er eerst erg aan wennen. De Noorse coaches zijn heel anders, maar nu vindt hij de verandering toch wel leuk. Frank denkt dat het erg cool is een coach te hebben uit het buitenland: ÂJe kunt weer eens laten zien welke vaardigheden je hebtÂ.De conclusie kan zijn dat alle vier jongens het kamp heel goed vinden en ze er trots op zijn onderdeel te zijn van het Hockey 2000 programma van de I.I.H.F.