Vervroegd carnaval in Geleen

De bekerfinale van 2010 was tot aan het begin van de derde periode bepaald geen spektakel. Het hoge aantal straffen kwam de wedstrijd niet ten goede. De vele powerplays zorgden ervoor dat de wedstrijd niet goed op gang kwam. De scheidsrechters deelden in totaal 46 strafminuten uit.

Eaters Geleen kwam sterk uit de startblokken, terwijl landskampioen Den Haag bijzonder zwak voor de dag kwam. Na zeven minuten kwam Eaters dan ook verdiend op voorsprong. Na een scrimmage voor het doel van Tim Knudsen reageerde Lars van Sloun attent en tikte de puck over de lijn. De Limburgers kregen daarna genoeg kansen om de voorsprong verder uit te breiden. Den Haag liep tegen veel straffen aan maar bleef wel overeind.

In de tweede periode krabbelde Den Haag voorzichtig overeind. Toch was het Geleen dat al in de eerste minuut toesloeg. Brent Gauvreau mocht het vak inschaatsen en verraste Knudsen met een uitstekend schot in de linkerbovenhoek. Een paar minuten later kreeg Joey Wilson nog een grote kans na een rebound, maar de jonge Canadees kon niet afronden.

Daarna was het de beurt aan Den Haag. Hijs kreeg net als Geleen in de eerste periode ook een aantal powerplays. De Hagenaars waren wel gevaarlijk en dwongen een aantal flinke kansen af, maar kwamen niet tot scoren. Sami Heinonen was gedurende deze fase belangrijk voor zijn ploeg. De Fin maakte een serie knappe reddingen en werd geholpen door de paal na een inzet van Matt Korthuis.

Tijdens de tweede pauze was de conclusie dat de spanning veel vergoedde maar voor de neutrale toeschouwer was de amusementswaarde niet zo hoog als bij de finale van afgelopen seizoen.

Dat beeld veranderde compleet in de derde periode. Na vijf minuten bracht Marcel Bruinsma zijn ploeg terug in de wedstrijd. Het was het doelpunt wat de wedstrijd nodig had, hoewel Geleen daar heel anders over dacht. Na het doelpunt van Bruinsma werd de wedstrijd pas attractief. Zeker toen Josh Mizerek zijn tegenstander Joey Wilson hardhandig tegen het doel aanwerkte. Brent Gauvreau ging verhaal halen en kreeg het aan de stok met Brian Mullally.

Halverwege de derde periode kwam HYS op gelijke hoogte. Matt Korthuis die altijd goed is in dit soort wedstrijden zorgde voor de gelijkmaker. De puck viel vlak voor de neus van Heinonen en de Nederlands-Canadees was er als de kippen bij om de puck in het doel te deponeren.

In de daaropvolgende minuten was het buigen of barsten voor Geleen. De Limburgers kwamen met twee man minder te staan maar overleefde met hangen en wurgen de powerplay. Den Haag was via Carl-Johan Johansson het dichtste bij de voorsprong. De Zweedse verdediger zag zijn inzet echter op de paal belanden. Geleen kreeg in de laatste tien minuten nog een enorme kans na een foute pass van Jordi van Oorschot. Hierdoor mocht Dennis ten Bokkel alleen afgaan op Knudsen maar de voormalige Trapper kon Knudsen niet passeren.

Waar het gehele publiek al rekening hield met een overtime, viel de winnende goal alsnog. Mike Forgie bracht de puck vanaf de zijkant voor en de puck ging via Tim Knudsen in het doel. De treffer leek te vallen na de zoemer, maar de Haagse protesten kregen geen gehoor bij referees Martin de Wilde en Ruud van Baast. Of de goal nu wel of niet binnen de tijd viel, zal de Limburgers een zorg zijn.

Na de winnende goal van Forgie volgde een ongekend volksfeest want na zeventien jaar kan de prijzenkast in Geleen eindelijk weer open. Zodoende won Rowwen Hèze het uiteindelijk toch van Harry Klorkestein. In ieder geval lijkt voor één avond de Hollandse ijshockeywereld Limburgs te lullen.