Vijf vragen aan Max Hermens

Max Hermens begon zijn ijshockeycarrière in Zoetermeer waar hij al op 14 jarige leeftijd debuteerde in het eerste team wat toen uitkwam in de Eerste Divisie. In het seizoen 2013-2014 heeft Hermens gespeeld bij het NIJA Talentteam en de Eindhoven Kemphanen. Het seizoen daarop begon zijn Zweedse avontuur, hij ging spelen bij Nacka HK in Stockholm. Bij Nacka HK kwam Hermens uit voor zowel het U18 team als het U20 team. Later speelt Hermens ook nog 18 wedstrijden voor de Malmö Redhawks. Dit seizoen speelt Hermens weer bij Nacka HK.

Enorm goed! Ik woon en speel in Zweden, het is een land wat goed bij mij past. Ik heb er ook bewust voor gekozen om niet naar een land als Amerika of Canada te gaan, omdat de stijl van spelen in Zweden beter bij mij past. Dit is inmiddels mijn derde jaar in Zweden en ik ben heel erg blij dat ik het gokje heb gewaagd om hier te gaan spelen, ik heb enorm veel vrienden hier en ik voel me heel erg thuis en op mijn gemak met alle mensen om mij heen.

Ik speel op dit moment bij Nacka HK in Stockholm. Het jaar na het CTO/NIJA kreeg ik een try-out aangeboden bij de Malmö Redhawks, waar ik niet terecht kon op dat moment. Na die try-out hebben zij mij in contact gebracht met Nacka HK. Nacka HK speelt op hetzelfde niveau, maar is wel iets kleiner waardoor ik een goeie kans maakte om het team te halen. Daar heb ik toen een try-out gehad van 2 weken, waarna ik gevraagd werd om bij het team te komen. In het begin heb ik moeite gehad met vooral de snelheid en de competitiviteit van het hoogste U18 niveau in Zweden. Maar ik heb het langzaam opgepakt en na anderhalf jaar kon ik naar Malmö om daar deel van het team te worden. Inmiddels ben ik weer terug in Stockholm bij Nacka HK waar ik me iets meer thuis voel en waar er iets meer een club gevoel is dan bij Malmö. Ik krijg hier veel kansen en voel me erg thuis en op mijn gemak hier!

Er zijn helaas heel veel grote verschillen. Om te beginnen is de snelheid van het spel zoveel hoger dan in Nederland. Ook trainen we hier minstens 3 a 4 uur per dag zowel op het ijs als off ice, waar off ice toch wel het verschil maakt tussen A landen en B landen zoals Nederland. Bij het CTO/NIJA wat er nu niet meer is kregen we wel een redelijk vergelijkbaar schema als hier, alleen misschien iets minder intensief. Maar de bedoeling was zeker vergelijkbaar met wat hier in Zweden gebeurd! Ook is het een groot probleem dat we in Nederland vaak maar 20 wedstrijden spelen per seizoen, waar in Zweden maar ook in Amerika en Canada op jeugd niveau´s toch wel rond de 50+ wedstrijden worden gehaald. Uiteindelijk is het spelen van wedstrijden hetgeen waar het allemaal om draait! Er zijn veel dingen die in Nederland beter kunnen, ook vooral qua mindset. Een paar jaar geleden was er een goed idee en een goede opzet om de Olympische Spelen te halen in 2018 maar we geven het dan te makkelijk op. Dat komt ook door financiële toestand, maar toch is het jammer om te zien. Dat teams en coaches talentvolle spelers tegenhouden om iets als het CTO/NIJA te gaan doen is ook jammer. Want ze hebben er veel meer aan en de spelers krijgen er betere mogelijkheden. Ik denk zelf dat dit een groot gat slaat in de ontwikkeling van jeugd die het buitenlandse niveau willen halen. Nu lijkt het vrijwel onmogelijk zonder basis van elke dag heel hard trainen met talenten om je heen.

Nu je ouder wordt mis je andere dingen dan toen ik 2 jaar geleden voor het eerst hier kwam, toen waren het vooral ouders en familie die ik nu nog steeds wel mis. Maar ook vrienden waar je leuke zomers mee hebt en waar je veel mee kan lachen moet je even een paar maandjes missen. Vaak houd ik wel veel contact met vrienden in Nederland via Skype en als ik met kerst terug ben zorg ik dat ik vaak weer wat leuke dingen doe met maatjes en ook familie thuis! Voor de rest valt het wel mee met dingen die je mist, vooral als het goed gaat met de prestaties op het ijs, wat nu het geval is voor mij, dan ben je wat meer afgeleid en gaat alles je wat makkelijker af. Iedereen heeft af en toe wel eens momenten waar je wat meer aan thuis denkt daar moet je gewoon even doorheen!

Dit jaar speel ik U20 maar ik heb ook al een aantal wedstrijden met de mannen gespeeld in Division 1. Ik hoop daar dit seizoen mezelf goed te laten zien en mijn kwaliteiten zoveel mogelijk naar voren te brengen zodat ik in de aankomende 3 seizoenen een stap omhoog kan maken naar bijvoorbeeld Allsvenkan (Het 2e niveau in zweden) waar veel mensen op de tribune zitten en waar goed betaald wordt. Dat zijn toch wel dromen van mij die ik zo snel mogelijk zou willen waar maken. Daar moet ik heel hard voor werken, wat ik elke dag ook doe, maar waar ik ook heel veel plezier in heb. Wie weet wat daarna nog mogelijk is.